ธงชาติแคนาดา มีชื่อเรียกอื่นว่า The Maple Leaf (ภาษาอังกฤษ แปลว่า ธงใบเมเปิ้ล) และ l'Unifolié (ภาษาฝรั่งเศส แปลว่า ธงรูปใบไม้ใบเดียว) เป็นธงรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า กว้าง 1 ส่วน ยาว 2 ส่วน ภายในแบ่งริ้วธงออกเป็น 3 ส่วนตามแนวตั้ง โดยมีสัดส่วนความกว้างแต่ละแถบเป็น 1:2:1 แถบนอกสีแดง แถบในสีขาว กลางมีรูปใบเมเปิ้ลปลาย 11 แฉกสีแดงใบใหญ่ ธงนี้ได้ประกาศใช้เป็นธงชาติอย่างเป็นทางการเมื่อปี พ.ศ. 2508 เพื่อใช้แทนที่ธงชาติสหราชอาณาจักรซึ่งเคยใช้เป็นธงชาติแคนาดาโดยนิตินัย

ก่อนหน้านี้ ธงอย่างหนึ่งของแคนาดาที่เรียกว่า "ธงแคแนเดียนเรดเอดไซน์" (Canadian Red Ensign) ซึ่งมีลักษณะตามแบบธงเรือพลเรือนสหราชอาณาจักรนั้นได้เริ่มมีการใช้อย่างไม่เป็นทางการมาตั้งแต่ปี พ.ศ. 2411 และได้รับการรับรองให้ใช้ได้ตามกฎหมายในปี พ.ศ. 2488[1][2] ในปี พ.ศ. 2507 ได้เกิดการถกเถียงครั้งใหญ่เกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงแบบธงชาติแคนาดา (เหตุการณ์นี้มีชื่อเรียกว่า "Great Flag Debate") นายเลสเตอร์ บี. เพียร์สัน (Lester B. Pearson) นายกรัฐมนตรีของแคนาดาในขณะนั้น ได้แต่งตั้งคณะกรรมาธิการขึ้นชุดหนึ่งเพื่อพิจารณาแบบธงชาติแคนาดาใหม่ โดยแบบธงที่ได้รับการคัดเลือกจากแบบธงที่เข้ารอบ 3 แบบในรอบสุดท้าย ได้แก่แบบธงใบเมเปิ้ลซึ่งเป็นผลงานการออกแบบของจอร์จ เอฟ. จี. สแตนลีย์ โดยมีต้นแบบมาจากธงของราชวิทยาลัยการทหารแห่งแคนาดา (Royal Military College of Canada) และได้เริ่มใช้อย่างเป็นทางการครั้งแรกเมื่อวันทื่ 15 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2508 ซึ่งต่อมารัฐบาลแคนาดาได้ประกาศให้วันที่ 15 กุมภาพันธ์ของทุกปีเป็นวันธงชาติแคนาดา

โดยทั่วไปแล้วธงของหน่วยงานราชการในประเทศแคนาดาล้วนมีส่วนประกอบของธงชาติแคนาดาหรือรูปใบเมเปิ้ลประกอบอยู่ด้วยเสมอ อย่างไรก็ตาม ธงสหภาพหรือธงชาติสหราชอาณาจักรนั้นยังถือว่าเป็นธงราชการของแคนาดาอย่างเป็นทางการอยู่ โดยใช้ในฐานะธงของประเทศสมาชิกเครือจักรภพและพระราชวงศ์อังกฤษ นอกจากนี้ยังปรากฏว่าธงสหภาพได้ปรากฏในส่วนประกอบของธงอื่นๆ ในประเทศแคนาดา เช่น ธงประจำรัฐบริติชโคลัมเบีย รัฐมานิบาโต และรัฐออนตาริโอ เป็นต้น